Od Zoe

- Tia.... Wywaleni z zamku, wdeptani w ziemię i wywaleni z zamku jak już mówiłem.. - Gasti bezceremonialnie patrzy w niebo szukając jeszcze śladu Upadłego. - Jak dla mnie to takie czarnuchy nie powinny mieć skrzydeł, jak odeszli od Nieba to ze wszystkimi konsekwencjami, co nie? - zwrócił się do dziewczyny, która stała obok niego.
- Oczywiście - mruknęła nieprzytomnie gapiąc się w ekran laptopa, który właśnie przed chwilą wyjęła z plecaka. - Upadli są „Fe” i w ogóle... - dodała wpisując pośpiesznie hasło.
- Nie jesteś na nich zła? - zdziwił się tamten przysiadając na krawężniku.
- A za co ? - zdziwiła się Zoe unosząc swoje piękne spojrzenie złoto-brązowych oczu znad rozmigotanego ekranu. - Na ich miejscu zrobiłabym to samo, wywaliła z zamku zanim coś więcej zdołałabym zobaczyć i się dowiedzieć... Łatwe do przewidzenia... - postukała nerwowo w klawiaturę i przysiadła tuż obok swojego ochroniarza.
- Czekaj bo nie rozumiem... - krasnal zamachał ręką w geście przerwy. - Ten cały cyrk, był CELOWY? Ty …grałaś?!
- Tak jak to robią profesjonalni aktorzy, mój drogi - posłała mu zdawkowany uśmiech. - Żyło się te kilka setek lat co nie? Umiem przewidzieć i naśladować zachowanie ludzi. Upadli... praktycznie się od nich nie różnią, reagują TAK SAMO - wzruszyła szczupłymi ramionami i zagłębiła się w przeglądaniu plików na laptopie.
- A... No chyba, że tak. Ale co ci to dało? Ten nasz idiota ciągle jest na tej swojej misji, a jego cherubiński szefuncio nas zabije jeżeli go nie sprowadzimy zpowrotem do Nieba. Tak samo jak tą całą Nadzieję... - przewrócił oczami. - A przypomnę, że jedyne źródło transportu jakie mamy pod ręką jest u tych wstrętnych czarnuchów...
- Upadłych - poprawiła mimowolnie - z szacunkiem do wyższych form, życiowych.
- Jakoś do cienie nie zwracali się z szacunkiem
- Ale to nie znaczy, że mam zniżać się do ich poziomu - oznajmiła zimnym kalkulacyjnym tonem - a poza tym, nie martwiłabym się o Shushienae’a. Z tego co się dowiedziałam nasz idiota go szukał, więc wystarczy, że znajdziemy tylko Noatha . On już zadba o to by zakończyć swoją misję...
- A my co będziemy z tego mieli? - zapytał jeszcze.
- To co Raziel jego szefuncio nam obiecał.
- Czyli...? - zapytał nagląco. – Bo nie zostałem powiadomiony o takich szczegółach… więc?
- Dla ciebie mój drogi kilka worków złota jeżeli dobrze usłyszałam, a dla mnie... - zawiesiła głos - ... prawo zemsty na kilku osobach, które zniszczyły mi życie… i tyle - pochyliła się do przodu i z kamienną twarzą pisała coś na klawiaturze.
- No, to TO mamy omówione, ale... jak go znajdziemy? Bez tych czarnuchów może nam się nie udać…
- Nie byłam w Zamku tylko i wyłącznie po to by ich prosić o pomoc, której i tak by mi nie udzielili, mój drogi. Byłam tam po smoka. Jako po transport i po to, że jeszcze nas do swojego pana doprowadzi… - przerwała, ale zaraz potem podjęła próbę wyjaśnienia pewnych rzeczy. - Bo widzisz…. Z tego co pamiętam zawsze jak ożywiał przedmioty dodawał kilka kropel własnego ,, ja'' do rdzenia głównego, więc taki skonstruowany przez niego smok, mentalnie powinien być z nim złączony i reagować na obecność swojego pana.
- Taki ... wykrywacz metalu
- Dokładnie… wykrywacz metalu … piszczy jak jest już blisko - zdobyła się na pobłażliwy uśmiech.
- No to wszystko jasne, ale ten smoczuś został tam, na górze… - wskazał ręką niebo.
- I do tego zmierzam…. – wstała powoli otrzepując się z kurzu. – Teraz po krótce wszystko wyjaśnię… Dzięki moim zdolnościom aktorskim, sprowokowałam tą „ miłą” Upadłą do wybuchu. Uwolniła dość pokaźne ilości elektryczności rozwalając kuchnię i przy okazji naruszając systemy zabezpieczenia wbudowane w smoka. Przedtem, gdy na niego wskoczyłam zdołałam zaczepić mu pod łuskami pluskwę, którą właśnie uruchomiłam… i dzięki, której pokonam resztki zabezpieczeń w jego obwodzie, dostając się do panela głównego. Wydam kilka poleceń… - laptop zadygotał pobudzony i wydał potwierdzające kliknięcie. - … a później poczekam, aż te pseudo aniołki sobie polecą…
Nad nimi akurat w tym momencie zamajaczyły oddalające się ciemne kształty jeden wielkości człowieka, drugi wielkości kruka…
Kilka chwil później zobaczyli kolejny kształt, tym razem bardziej masywniejszy i błyszczący ciemnym kakaowym odcieniem i karmelem skrzydeł.
Smok dumnie wylądował tuż koło nich roznosząc wokół siebie miłą woń palonej kawy i orzechów laskowych. Był duży, wielkości małej ciężarówki, ale poruszał się z taką gracją i wdziękiem, że był najpiękniejszym co mogli zobaczyć. Krasnal z niebezpiecznym błyskiem w oczach mruczy coś do siebie zarzucając niedbale karabin na plecy, a dziewczyna szybko chowa sprzęt do torby i usadawia się tuż za ogromnymi łopatkami smoka.
- To… no… za nimi? – Gasti niepewnie obejmuje ją w pasie i jak to dziesięciolatek lękliwie patrzy w dół.
- Raczej nie . Za szybko by się o nas dowiedzieli. Lecimy mój drogi do mojego dawnego przyjaciela, który mam nadzieję pomoże mi w kilku rzeczach… - stanowczym ruchem wbija pięty w bok maszyny i cmoka uspokajająco.
- Na północ malutki – zwraca się do smoka i unoszą się powoli do góry
Maszyna młóci przez chwile skrzydłami wywołując małe tornado na chodniku, rozrzucając wszystkie papierki i puszki. Ale potem już gładko startuje i wybija się nad poziom chmur. Wiatr muska im włosy i wyostrza zmysły.
TAk zaczynają swoją podróż, podążając ku przygodzie, ku misji i ku zemście…
CD…

Od Autorki
< Wybaczcie za taak długą nieobecność. Zbierałam siły na dalsze przygody i rozgrywki, które jak widzę właśnie się zaczynają. Postaram się mój wątek doprowadzić do końca i jakże zimnym finałem, zakończyć. To co było niejasne, będzie wyjaśnione. Obecność wszystkich stworzonych przeze mnie bohaterów – zapewniam – nie jest przypadkowa, więc stworzy to dość jak myślę fajny rozdzialik. Opowieść jest owszem zawiła, ale naprawdę, warto wytrwać do końca ; ‘) Wasza idea>